Grito Vacío
this site the web

sábado, 3 de septiembre de 2011

Creo que hay que mejorar y avanzar, solo lo creo...

Cogiendo las cenizas, agarrando con fuerza las brasas de este camino, desafiando tomando como base mi odio hacia el mundo. Aprendí a crear cosas bellas a partir de la rabia, con fuego creé vida. Pero nunca tuve demasiado, la avaricia rompió mi saco. Sigo arrodillado, siento el calor de las brasas quemar mi piel. Cada persona es un libro y yo se leer muy bien, aprendí a leer sus sentimientos. Leo entre las palabras todos los silencios. No hay nada que no se escape a mis ojos, solo que yo no me puedo leer a mi mismo.
Seré un herrero de un metal llamado destino, del que muchos creyeron extinto, agotado. Ahora empuñaré la espada y la hundiré en la roca de la desgracia para que un honrado caballero o una honrada guerrera de la libertad la saquen de la roca y traigan su era consigo. Seré uno de los que jamás saldrán en los cuentos, porque para ellos ya no existo. Solo soy un personaje muerto en el pasado. Una semilla que se ha marchitado.
Pero de entre aquellos cuerpos muertos de mi alrededor obtuve alimento, crecí hasta poder levantarme sobre el cielo. Me gritasteis, me intentasteis talar, pero mi tronco era grueso y mis raíces profundas, solo vuestro estúpido fuego me es rival. 

Sí, panda de ineptos estoy sonriendo, pero no es por vosotros. Sonrío porque puedo. No derramo más lágrimas por insensatos como vosotros. Ya no oigo vuestros rugidos, ¿qué os ha pasado? Ahora gimoteáis. He cometido demasiados errores como para olvidar, pero gracias ahora voy a mejorar, corred pequeños corderitos Dunkelheit Werwolf ha vuelto y tiene hambre....

No hay comentarios:

Publicar un comentario

 

W3C Validations

Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Morbi dapibus dolor sit amet metus suscipit iaculis. Quisque at nulla eu elit adipiscing tempor.

Usage Policies